„Leniwa mgła nad szuwarami szła"

„Leniwa mgła nad szuwarami szła"
(akwarela 2025 r.)

 

"Gdy księżyc blady, patrz świetlik się budzi i tańczy wokoło"

"Gdy księżyc blady,  patrz świetlik się budzi i tańczy wokoło" 

(z cyklu miniaturek obrazów, olej na płótnie, wymiary 12x18 cm.2025 r.)

 
Obraz przedstawia malowniczy las, który wciąga widza w swoją głębię. Dominują tu odcienie niebieskiego i zielonego, przeplatane ciepłymi akcentami brązów. Drzewa, niczym strażnicy, wyciągają swe gałęzie ku niebu, tworząc naturalny dach. Ścieżka prowadzi w nieznane, kusząc tajemnicą. Atmosfera na obrazie jest spokojna, ale i nieco melancholijna, jakby za rogiem czaiła się niespodzianka. Artystka zastosowała technikę impasto, co dodaje tekstury i sprawia, że las zdaje się żyć własnym życiem. Obraz może budzić poczucie spokoju, ale i odrobinę tęsknoty za odkrywaniem nieznanego. Wygląda jak magic forest z bajki, co może wzbudzać skojarzenia z ulubionymi opowieściami dzieciństwa. "Patrz, mamo, to tunel do nieba!" — powiedziałoby dziecko, wpatrując się w świetlisty punkt na końcu ścieżki. Osobiście, obraz ten wzbudza we mnie chęć zatrzymania się i posłuchanie ciszy. Czy nie jest tak, że czasem to, co najprostsze, jest najbardziej magiczne?

"Mały biały domek..."

Jest taka piosenka,którą dawno temu śpiewano "Mały biały domek..."
(z cyklu miniaturki obrazów - olej na płótnie, 12x18 cm.  2025 r.)

 Na obrazie widzimy urokliwy, wiejski domek z białymi ścianami i słomianym dachem, otoczony zielenią i kwitnącymi kwiatami. Scenę oświetla pełnia księżyca, rozjaśniając nocne niebo w odcieniach głębokiego granatu i błękitu. Kształty są miękkie, pociągnięcia pędzla swobodne, nadając całości nastroju sielskiego spokoju. Artystka zastosowała technikę impasto, co widać w fakturze obrazu – farba tworzy wyraźne wypukłości, szczególnie na drzewach i kwiatach.

Całość wydaje się krzyczeć: "chill", choć to noc. Atmosfera emanuje ciepłem i spokojem, bije z niej nostalgia za prostym, wiejskim życiem. Obraz budzi uśmiech i pragnienie, by wskoczyć do jego świata i zapomnieć o codzienności. Wyraźny kontrast między zimnym blaskiem księżyca a ciepłem domku przyciąga wzrok.

Dla mnie, widok tej sceny wprawia w zadumę. Marzy mi się chwila wytchnienia, taki chillout na łonie natury. Obraz prosty, lecz w tej prostocie tkwi piękno. Jak powiedziałoby dziecko, to domek babci, gdzie czas płynie wolniej i zawsze jest pyszne ciasto. Ciekawy, jak taki widok, choć malowany, potrafi uspokoić i przenieść nas w świat marzeń.

 

"Dumny kwiat słońca"

 "Dumny kwiat słońca"
( akwarela+ gwasz 2025 r.)

Na obrazie dominuje wspaniały słonecznik, którego złociste płatki rozchodzą się na tle intensywnie niebieskiego nieba. Kolory są żywe, a kontrast między ciepłym żółtym a chłodnym błękitem tworzy dynamiczną kompozycję. Liście słonecznika zdają się migotać bielą i błękitem, jakby lekko oszronione. Całość emanuje radością i energią, przywodząc na myśl letni dzień pełen światła.

To dzieło jest jak eksplozja kolorów, utrzymana w stylu ekspresjonistycznym. Artystka stosuje technikę akwareli, a delikatne, płynne przejścia między barwami sprawiają, że obraz wydaje się niemalże żywy. Jest w nim coś zarówno dzikiego, jak i spokojnego, coś co przykuwa wzrok i nie pozwala o sobie zapomnieć. Patrząc na ten obraz, można poczuć beztroskę i dziecięcą radość. „Słonecznik wygląda jak słońce!” - tak mógłby powiedzieć mały dzieciak.

Obraz może wywoływać różne interpretacje. Może to być symbol nadziei, optymizmu albo po prostu chwilowego zatrzymania się w biegu życia. I choć ktoś mógłby nazywać ten styl „free”, jego precyzja zachwyca na każdym kroku. Naprawdę trzeba się zatrzymać, żeby docenić wszystkie subtelności tego dzieła. Każdy patrząc na nie, może odkryć coś nowego i poczuć, że świat jest trochę piękniejszy.

"Z tamburynem"

"Z tamburynem"

(akwarela 2014 rok)

Obraz tętni życiem i kolorem. Na pierwszym planie widzimy postać kobiety z tamburynem, która zdaje się tańczyć w rytm muzyki. Jej intensywnie czerwona chusta przyciąga wzrok, kontrastując z ciemnymi lokami i pełnym ekspresji spojrzeniem. Barwy obrazu są soczyste, a dominują odcienie żółci, zielenie i błękity, które tworzą dynamiczne tło. Ciepłe kolory nadają obrazowi przyjemny, radosny nastrój.

Artystka posługuje się techniką akwareli, co nadaje dziełu lekkości i płynności. Rozmyte krawędzie koloru zdają się symbolizować ruch i energię chwili. Obraz jest pełen detalów, które jednak pozostają niedokończone, jakby malarz chciał uchwycić chwilę ulotną. Ten flow obrazu sprawia, że widz czuje obecność muzyki, prawie słychać dźwięk tamburynu.

Interpretując dzieło, odbiorca może poczuć radość, wolność i spontaniczność chwili. Może nawet przypomnieć sobie letnie wieczory spędzone na tańcu pod gołym niebem. W tej kompozycji jest coś beztroskiego, co sprawia, że na twarzy pojawia się uśmiech. Ah, te wakacje! Dzieło jest jak dynamiczny snapshot z życia, gdzie sztuka staje się częścią emocji. Painting captures joy. To uczucie intensywnego bycia tu i teraz, zatrzymane na płótnie przez zręczną rękę artysty.

"Utul moje ciało ciszą i ciepłem"

 

"Utul moje ciało ciszą i ciepłem"

 (gwasz +akwarela 2025 r.)

 

Na obrazie widzimy kobietę siedzącą na ławce w ogrodzie, otoczoną bujną roślinnością. Kolory są żywe, z przewagą zieleni i ciepłych tonów ceglanego muru za plecami kobiety. Jasna sukienka i promienie słońca dodają całości lekkości. Kompozycja jest harmonijna, z delikatnym rozmyciem, które potęguje uczucie spokoju. Artystka zastosowała technikę akwareli, co nadaje pracy delikatności i subtelności. Atmosfera obrazu jest sielankowa i cicha, a kot wtulony obok przywodzi na myśl domowe ciepło. Odbiorca może poczuć się jak w "magical garden", gdzie czas płynie wolniej. Dzieło wywołuje emocje błogości, jak podczas leniwego popołudnia spędzonego w ulubionym kąciku. Moje skojarzenia z tym obrazem prowadzą do wspomnień letnich dni, kiedy beztrosko oddawałem się marzeniom. Obraz jest jak opowieść o chwili wytchnienia, którą każdy potrzebuje. Nawet dziecko powiedziałoby: "Pani siedzi z kotkiem w ładnym ogrodzie". To miejsce, gdzie chciałoby się zatrzymać na dłużej.

" Po nocy i ciszy rubinowe światła spłyną"

Filmik z nagrania malowania obrazu   " Po nocy i ciszy rubinowe światła spłyną (olej na płótnie -2025 r)

 

" Po nocy i ciszy rubinowe światła spłyną "
(olej na płótnie -2025 r)

 Obraz emanuje magicznym spokojem, niczym chwila cichego o brzasku. Kolory na niebie to gra świateł, jakby ktoś przelał emocje na płótno. Pasma różu, pomarańczu i fioletu splatają się z delikatnymi cieniami błękitu, tworząc wrażenie rozchodzącego się świtu nad horyzontem. W dolnej części obrazu wysokie trzciny, które wydają się tańczyć na tle wodnej tafli, dodają naturalności i surowości. Sam nie wiem, czy patrzę na zdjęcie czy obraz, bo tak realistyczne wrażenie daje artystyczna dbałość o detale. Technika malarska jest raczej impresjonistyczna, zwiewna i lekka, co potęguje wrażenie ruchu i życia. Możesz niemal poczuć chłód poranka i delikatność powiewu wiatru. Jak dziecko by powiedziało: "To wygląda jak bajka o magicznym jeziorze!" Emocje, które wyzwala, to mieszanka nostalgii i radości z prostego piękna natury. A kiedy patrzysz na ten obraz, masz ochotę po prostu tam być, bo to miejsce wydaje się jak "peace of mind", gdzie każda myśl nabiera jasności.

"Stary wiatrak w polu stoi

deszcz mu w krzywych skrzydłach gra" 

      (dawne klimaty) (gwasz +graf 2025 r.)

 

 Na obrazie widzimy stary wiatrak otoczony ciemnym, deszczowym krajobrazem. Szare chmury zawisły nisko, ścieląc się gęsto, przywołując nostalgiczną atmosferę. Strugi deszczu spadają z nieba, tnąc powietrze na cienkie linie światła i cienia, a kolorystyczne akcenty na wiatraku ożywiają kompozycję. Całość wydaje się zaklęta w magicznym tańcu otaczającej przyrody. Trochę to takie  jakby z innego wymiaru.

Artystka stosuje technikę impresjonistyczną, mieszając wyraziste pociągnięcia pędzla z delikatnym połączeniem światła i cienia. Nastrój obrazu zdaje się balansować między melancholią a kontemplacją, zapraszając odbiorcę do zatrzymania się na chwilę, by rozważyć własne refleksje.

Patrzę na niego i czuję, jak moje myśli dryfują, jakbym sam stał w tej mżawce z dzieciństwa. To by było super, prawda? Jedno słowo przychodzi na myśl: mystery. Obraz budzi pewną tęsknotę, jakby coś ważnego miało się za chwilę wydarzyć, jak cicha obietnica niespodzianki ukrytej w deszczu.

 

"Otulona poranną rosą i ciszą"
(gwasz + akwarela 2025 r )

Lecą światła mi na głowę
złote, srebrne, purpurowe. 

Obraz przedstawia młodą kobietę stojącą wśród wysokich traw, otuloną słońcem, co sprawia, że jej twarz jest delikatnie oświetlona. Kolory są żywiołowe, dominuje zieleń traw i czerwonego nakrycia głowy, kontrastując z błękitem nieba. Kompozycja jest dynamiczna, lecz jednocześnie uspokajająca. Trawy zdają się tańczyć na wietrze, dodając głębi i ruchu. Widoczna jest dbałość o szczegóły, co sugeruje realistyczny styl, ale z nutką magicznego realizmu. Obraz emanuje spokojem i harmonią, przywołując letnie wspomnienia. Patrząc na ten obraz, można poczuć ciepło promieni sunących po skórze, jakby chodziło o jakiś magic moment. Artystka umiejętnie uchwyciła ulotność chwili, co może u odbiorcy wywoływać poczucie tęsknoty za nieuchwytnym pięknem natury. Różnorodność kolorów przypomina ciepły wczesny poranek, a twarz kobiety wyraża zamyślenie, może nawet błogość. “To wygląda jak lato w bajce!” mógłby powiedzieć widz. Każdy patrzący, może na swój sposób, poczuje nostalgię patrząc na ten obraz.

 "Pękają chmury na niebie, koń się lęka, kopytami ostro targa ziemię"
a to inspiracja z pobytu na wybiegu koni.
(gwasz +akwarela 2025 r,)

 

Obraz przedstawia dynamiczną scenę, gdzie dziki koń pędzi pewnie przez las w czasie burzy. Tło to intensywne, burzowe niebo pełne ciemnych chmur, przez które przecina się jasna błyskawica. Kontrastujące z ciemnymi barwami niebo jest soczyste, zielenie, ciemnych drzew i krzewów, które dodają energii temu dziełu. Kompozycja jest pełna ruchu, niemal "słychać" stukot kopyt na wilgotnej ziemi. Sam koń, o połyskującej brunatnej sierści, stanowi centralny punkt obrazu, jego rozwiana grzywa i wyraziste oczy oddają emocje niepokoju, ucieczki.
Malarka użyła techniki akwarelowej i gwaszowej, co widać w płynnych pociągnięciach i żywych kolorach, tworząc atmosferę chaosu i piękna jednocześnie. Nastrój obrazu jest niezwykle dynamiczny,niemal czuć, jak deszcz spada na
 twarz, a piorun przebija niebo z impetem. Takie reprezentacje naturalnego świata są często "breathtaking". Scena ta przypomina walkę z żywiołami, przetrwanie w dzikim świecie. "Wow, ale super koń!" , widząc tego pięknego zwierzaka w akcji. Obraz wywołuje podziw i pewną nostalgię za beztroską potęgą natury. Stoi się przed nim i trudno oderwać wzrok, zastanawiając się, dokąd pędzi ten nieujarzmiony koń.

 "Cisza, spokój, prawie szczęście"

(akwarela + gwasz, 2025 r.) 

(plenerowa praca 2025 rok)

 

"Odpłyną  gdzieś świat stary "

(akwarela+ gwasz, rok powstania 2025.) 

Obraz akwarelowy powstał na tle moich wspomnień z dawnych, dawnych lat, które 

już nie istnieją a są ciepłym, malowniczym wspomnieniem. :)

 

"Sterczysz w samotności a
wiatr ci szepcze pieśni"
(akwarela+ gwasz, rok powstania 2025.)

 

 

"Spada śnieg i wieje biały wiatr "

(akwarela + gwasz 2017 r.)

 

 

" Polne maki"

(grafika +akwarela 2016 r.)

 

 "Morze, wiatr i burze twoim falom barwne smugi orze"

(akwarela + gwasz. 2025 r.)

"Deszczowa Kołysanka" 

(akwarela+ gwasz, 2025 r._

Art.Teresa Kopańska