"Mały biały domek..."

Jest taka piosenka,którą dawno temu śpiewano "Mały biały domek..."
(z cyklu miniaturki obrazów - olej na płótnie, 12x18 cm.  2025 r.)

 Na obrazie widzimy urokliwy, wiejski domek z białymi ścianami i słomianym dachem, otoczony zielenią i kwitnącymi kwiatami. Scenę oświetla pełnia księżyca, rozjaśniając nocne niebo w odcieniach głębokiego granatu i błękitu. Kształty są miękkie, pociągnięcia pędzla swobodne, nadając całości nastroju sielskiego spokoju. Artystka zastosowała technikę impasto, co widać w fakturze obrazu – farba tworzy wyraźne wypukłości, szczególnie na drzewach i kwiatach.

Całość wydaje się krzyczeć: "chill", choć to noc. Atmosfera emanuje ciepłem i spokojem, bije z niej nostalgia za prostym, wiejskim życiem. Obraz budzi uśmiech i pragnienie, by wskoczyć do jego świata i zapomnieć o codzienności. Wyraźny kontrast między zimnym blaskiem księżyca a ciepłem domku przyciąga wzrok.

Dla mnie, widok tej sceny wprawia w zadumę. Marzy mi się chwila wytchnienia, taki chillout na łonie natury. Obraz prosty, lecz w tej prostocie tkwi piękno. Jak powiedziałoby dziecko, to domek babci, gdzie czas płynie wolniej i zawsze jest pyszne ciasto. Ciekawy, jak taki widok, choć malowany, potrafi uspokoić i przenieść nas w świat marzeń.